The Rain and Wind [สายฝนและลมหนาว]

              ชีวิตในวัยเรียนของผมนั้น ไม่ได้เพียบพร้อมอย่างใครเขา ไม่ขาดหรือเกินอะไร แต่ทำไมชีวิตของผมต้องเป็นอย่างนี้ด้วยนะ เอ๊ะ!...นั่นผีเสื้อเสื้อรึเปล่า สวยจังเลย ทำไมพวกแกถึงดูงดงามและมีอิสระที่ไม่มีใครมากำหนดได้นะ ผมอยากได้รับอิสระ ไม่มีใครมาควบคุม และโลกของผม ตัวผมนั่นจะสร้างมันขึ้นมาเอง

               เฮ่อ...เวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน แค่ไม่กี่เดือนก็เข้าสู่หน้าหนาวซะแล้ว แต่ทำไมฝนยังตกอยู่นะ

"แล้วทำไมเธอคนนั้นถึงได้ยืนตากฝนล่ะ"

ดวงตาสีฟ้าคราม ผมยาวสีคาราเมล ผิวขาวสะอาดดุจหิมะ ปากบางสีพีชอ่อน เธอคนนั้นหันมาและยิ้มให้กับผม เธอสวยจัง แค่พริบตาเดียว ร่างบางก็มายืนอยู่ตรงหน้าของผมซะแล้ว กลิ่นดอกฮิกันบานะอ่อนๆนิ

"เฮือก!!!..."

คะ...ความฝันหรอ เฮ่อ ถ้าได้เจอเธอในโลกควมเป็นจริงก็คงจะดีสินะ

"คิก แล้วเจอกันนะ ฮอนดะคุง"

อะ นั่น เสียงใครน่ะ ผมหันกลับไปมองที่หน้าต่างก่อนที่จะพบว่า หิมะตกแล้วสินะ

"แล้วเราจะได้เจอกัน ในวันที่เธอใกล้ตายนะ ฮอนดะุคุง คิก"

...................................................................................................................

55555 เรื่องเก่ายังไม่ผ่านไป แล้วเรื่องใหม่ก็ผ่านมา ฝากด้วยเน้ออออ รักนะจ๊ะ จุ๊ฟๆ